التهاب دهانه رحم که به آن سرویسیت نیز گفته می‌شود شامل التهاباتی در قسمت زیرین و انتهایی رحم (قسمتی که به واژن ختم می‌شود) می‌باشد، عوامل بسیاری از قبیل هرگونه تحریک، عفونت، آسیب یا صدمه به دهانه رحم می‌تواند باعث ایجاد این بیماری شود.
با اینکه درمان التهاب دهانه رحم توسط پزشک به طور کامل قابل انجام است اما پیدا کردن عوامل زمینه‌ای در درمان و عدم ابتلا دوباره این بیماری بسیار حائز اهمیت است. بنابراین شناسایی و اطلاع از علائم و علت‌های این بیماری ضروری است تا با شناسایی هرچه سریعتر اقدام به درمان نمائید و از درد، ناراحتی و یا مشکلات احتمالی بعدی جلوگیری نمایید. با ما در این مقاله از سایت دکتر مهشید کریمی همراه باشید.
علائم التهاب دهانه رحم
از جمله علائم عمومی این التهاب شامل موارد زیر است:
- درد مداوم هنگام ادرار کردن
- ترشحات زرد یا خاکستری رنگ از واژن ( از انواع ترشحات واژن بیشتر بخوانید)
- خونریزی یا لکه بینی بین دو دوره پریود
- درد هنگام مقاربت
- التهاب و قرمز شدن دهانه رحم
علائم کمتر شایع التهاب دهانه رحم
بعضی از علائم وجود دارند که کمتر شایع هستند:
- احساس فشار بر روی لگن
- کمردرد
- درد در ناحیه شکم
- درد در ناحیه واژن
- تب در هنگام ابتلا به نوع شدید این بیماری
- زخم باز یا توده‌هایی که سبب ترشحات چرکین در ناحیه انتهایی رحم می‌شود.
این علائم در همه‌ی بیماران به یک صورت بروز نمی‌کند، بعضی از بیماران تا چندین ماه و به صورت مزمن یک یا چند علامت را دارند که ممکن است مشکل خاصی را برایشان ایجاد نکند و به دنبال درمان پزشکی نباشند، در گروهی از بیماران این علائم با شدت بسیار و به صورت ناگهانی بروز می‌کند و درد و ناراحتی بسیاری را برای آنها ایجاد می‌کند و در نهایت گروهی از بیماران بدون هیچ علامتی به این بیماری مبتلا هستند. بنابراین برای تشخیص زودهنگام و درمان سریعتر انجام معاینات دوره‌ای و مراجعه به متخصص زنان پیشنهاد می‌شود.
عوامل ایجاد بیماری سرویسیت یا التهاب دهانه رحم
- عفونت‌هایی مانند بیماری سوزاک
- تبخال تناسلی
- کلامیدیا
- ویروس پاپیلومای انسانی hpv منتقله از رابطه جنسی
- واژینوز باکتریایی
- استروژن پایین یا پروژسترون بالا
- آسیب‌های وارده در هنگام زایمان
- استفاده از تامپون
- دیافراگم ، آیودی یا سایر وسایل پیشگیری از بارداری که داخل رحم قرار می‌گیرند
- حساسیت به مواد موجود در اسپرم‌کش
- کاندوم لاتکس
- در موارد نادر سرطان
گاهی اوقات پرتودرمانی برای درمان سرطان‌های ناحیه تناسلی می‌تواند باعث آسیب به سلول های سالم این ناحیه شود.
تشخیص بیماری التهاب دهانه رحم
براساس علائمی که شما به آن دچار هستید یا سوابق پزشکی گذشته‌تان، پزشک برای تشخیص این بیماری ممکن است لگن را معاینه نماید یا اینکه از ترشحات و خونریزی دهانه رحم و واژن نمونه‌ای تهیه نماید و برای بررسی نوع باکتری و ویروس نمونه را به آزمایشگاه کشت میکروبی ارسال نماید. انجام تست پاپ اسمیر برای تشخیص بیماری های این ناحیه و به خصوص وجود التهاب دهانه رحم ضروری است. پزشک با معاینه دقیق می تواند به تشخیص بهتری از این موضوع برسد.
درمان التهاب دهانه رحم
گاهی اوقات نیاز به درمان خاصی نیست. اما اگر بیمار مبتلا به عفونت طولانی مدت یا شدید باشد یا اینکه بیماری به علت عفونت‌های مقاربتی ایجاد شده باشد باید درمان موثر توسط پزشک متخصص زنان شروع شود. با توجه به اینکه چه نوع ویروس، باکتری و یا قارچی باعث ایجاد این بیماری شده است، برای درمان ممکن است آنتی‌بیوتیک، داروهای ضدویروسی و یا ضد قارچ تجویز شود.
در مواردی بنا به تشخیص پزشک، برای درمان دردها و علائم مزمن و شدید ممکن است درمان با لیزر، کرایوتراپی یا انجماد برای برداشتن عفونت و بافت‌های صدمه دیده در دهانه رحم توصیه شود. فریز کردن معمولا راه آخر درمانی است. اگر آبسه‌ای که به دنبال التهابات دهانه رحم در ناحیه لگن ایجاد شده باشد، آسیب ببیند و پاره شود ممکن است حتی جراحی نیز نیاز باشد.
در مواردی بیمار با مراجعه به پزشک اعلام می کند که دچار التهاب شده است اما بعد از معاینه مشخص می شود لایه‌ای که باید داخل دهانه رحم باشد، کمی به بیرون نفوذ کرده و قرمز دیده می شود. این حالتی طبیعی است که نباید با التهاب اشتباه گرفته شود و درمان خاصی نیاز ندارد مگر اینکه ترشحات بیمار زیاد و اذیت کننده باشد.
برای گرفتن وقت مشاوره و دسترسی سریع به متخصص زنان روی لینک زیر کلیک کنید.
نتیجه گیرِی:
التهاب دهانه رحم یک مشکل شایع در زنان است که ممکن است به علت عفونت‌ها، آسیب‌های جراحی، ترشحات غیرطبیعی و یا تغییرات هورمونی رخ دهد. این وضعیت می‌تواند منجر به علائمی مانند التهاب، خارش، سوزش، خونریزی غیرمعمول و درد در ناحیه دهانه رحم شود.
برای تشخیص و درمان مناسب، مهم است که از طریق مشاوره و معاینه پزشکی، به همراه آزمایشات لازم، علت و عوامل موجب التهاب دهانه رحم شناسایی شود. درمان معمولاً شامل داروها و در موارد شدیدتر، جراحی ممکن است.